I hopped off the plane at LAX..
Blijf op de hoogte en volg Ester
12 Januari 2018 | Verenigde Staten, Los Angeles
Goedemorgen/middag/avond/nacht,
(Het tijdsverschil maakt het lastig in te schatten wanneer jullie dit lezen)
Gisteren was het D-day, vroeg opgestaan (om 6 uur ging de wekker), daarna aangekleed en nog één keer ontbeten met mijn ouders en afscheid genomen van Milou. Het klinkt allemaal wel heel definitief zo, maar ik kom terug.
Vervolgens naar Schiphol om daar toch maar 3 “koffers” in te checken. Ik heb voor mijn gevoel al ontzettend veel thuis gelaten, maar nog niet genoeg er moest 1 rugzak bij.
Na het inchecken, toch gedag gezegd tegen iedereen die er was en laten we zeggen dat het zo in een aflevering van Hello, Goodbye had gekund.
Door de security, waar ik op mijn kop kreeg, want ook de lader van je laptop hoort bij de elektronica en moet dus uit je tas. Sorry meneer, -sta je daar op je sokken (schoenen moesten en zouden uit)- ik was even vergeten dat het snoer in een zijvak van mijn tas zat.
Toen dat achter de rug was, kon het eindelijk echt beginnen. Dat dacht ik tenminste, wat begon met 40 minuten vertraging liep uit op iets meer dan 1 uur. Toen het hele vliegtuig vol zat, klonk er vanuit de cockpit: “We’re so sorry but there is a problem with uploading the cargo, this could take 10, 20, 30 minutes.” Dat laatste werd het dus, om vervolgens in het volgende probleem te belanden. Al met al een vertraging van twee uur (precies de tijd die ik had voor de overstap op Reykjavik).
Eenmaal geland op Reykjavik, bleek de grond nog best wel glad en ging ik tijdens mijn eerste stappen daar bijna onderuit. Met z’n allen in het busje richting het daadwerkelijke vliegveld. Waar op de borden voor mijn vlucht stond aangegeven: final call, gate closing.
Dat werd dus rennen en dan blijkt het vliegveld toch iets groter te zijn dan ik in eerste instantie dacht. En met twee best wel zware tassen en een niet Runkeeper-waardige conditie ook wel een uitdaging, maar ik was gelukkig niet de enige.
Nastomend bij de gate aangekomen, vraagt de man achter de balie keurig aan iedereen die aangerend kwam: “Did you leave your carry-on unattended at the airport?” Kennelijk had hij de rood aangelopen koppies van iedereen niet door. Maar ik had mijn vlucht gehaald en kon rustig richting Los Angeles gaan.
Ik werd opgehaald door mijn baas, een hele aardige en spontane vrouw en we zijn vervolgens naar haar huis gereden. Hier mag ik tot eind februari blijven, zodat ik rustig op zoek kan naar een eigen woning (en ik op hun kat kan passen tijdens hun vakantie).
Vanochtend rustig aan richting het kantoor gedaan en daar een voorstelrondje gedaan. Met 10 collega’s valt de drukte op kantoor best wel mee, tel daarbij op dat het een typisch Amerikaans kantoor is met allemaal aparte hokjes.. best even wennen!
Maar de collega’s zijn allemaal erg aardig en behulpzaam. Ik ben vanmiddag met twee collega’s gaan lunchen bij een pizzeria aan de overkant (ze maken het mensen hier wel heel makkelijk), naast het kantoor zitten ongeveer nog 3 of 4 restaurants. Niet dat ik van plan was daar iedere dag te gaan eten..
Toen we naar het restaurant toeliepen vroeg een van de collega’s of ik zin had in wijn. Het schijnt hier dus heel normaal te zijn om tijdens de lunch een (of 2, maar dat is alleen als het heel erg druk is) glas wijn te drinken.. Heerlijk!!
Maar goed, mijn jetlag begint nu aardig zijn best te doen.. Ik ga lekker slapen en ik zal kijken of ik morgen wat foto’s kan maken/uploaden.
Welterusten!
(Het tijdsverschil maakt het lastig in te schatten wanneer jullie dit lezen)
Gisteren was het D-day, vroeg opgestaan (om 6 uur ging de wekker), daarna aangekleed en nog één keer ontbeten met mijn ouders en afscheid genomen van Milou. Het klinkt allemaal wel heel definitief zo, maar ik kom terug.
Vervolgens naar Schiphol om daar toch maar 3 “koffers” in te checken. Ik heb voor mijn gevoel al ontzettend veel thuis gelaten, maar nog niet genoeg er moest 1 rugzak bij.
Na het inchecken, toch gedag gezegd tegen iedereen die er was en laten we zeggen dat het zo in een aflevering van Hello, Goodbye had gekund.
Door de security, waar ik op mijn kop kreeg, want ook de lader van je laptop hoort bij de elektronica en moet dus uit je tas. Sorry meneer, -sta je daar op je sokken (schoenen moesten en zouden uit)- ik was even vergeten dat het snoer in een zijvak van mijn tas zat.
Toen dat achter de rug was, kon het eindelijk echt beginnen. Dat dacht ik tenminste, wat begon met 40 minuten vertraging liep uit op iets meer dan 1 uur. Toen het hele vliegtuig vol zat, klonk er vanuit de cockpit: “We’re so sorry but there is a problem with uploading the cargo, this could take 10, 20, 30 minutes.” Dat laatste werd het dus, om vervolgens in het volgende probleem te belanden. Al met al een vertraging van twee uur (precies de tijd die ik had voor de overstap op Reykjavik).
Eenmaal geland op Reykjavik, bleek de grond nog best wel glad en ging ik tijdens mijn eerste stappen daar bijna onderuit. Met z’n allen in het busje richting het daadwerkelijke vliegveld. Waar op de borden voor mijn vlucht stond aangegeven: final call, gate closing.
Dat werd dus rennen en dan blijkt het vliegveld toch iets groter te zijn dan ik in eerste instantie dacht. En met twee best wel zware tassen en een niet Runkeeper-waardige conditie ook wel een uitdaging, maar ik was gelukkig niet de enige.
Nastomend bij de gate aangekomen, vraagt de man achter de balie keurig aan iedereen die aangerend kwam: “Did you leave your carry-on unattended at the airport?” Kennelijk had hij de rood aangelopen koppies van iedereen niet door. Maar ik had mijn vlucht gehaald en kon rustig richting Los Angeles gaan.
Ik werd opgehaald door mijn baas, een hele aardige en spontane vrouw en we zijn vervolgens naar haar huis gereden. Hier mag ik tot eind februari blijven, zodat ik rustig op zoek kan naar een eigen woning (en ik op hun kat kan passen tijdens hun vakantie).
Vanochtend rustig aan richting het kantoor gedaan en daar een voorstelrondje gedaan. Met 10 collega’s valt de drukte op kantoor best wel mee, tel daarbij op dat het een typisch Amerikaans kantoor is met allemaal aparte hokjes.. best even wennen!
Maar de collega’s zijn allemaal erg aardig en behulpzaam. Ik ben vanmiddag met twee collega’s gaan lunchen bij een pizzeria aan de overkant (ze maken het mensen hier wel heel makkelijk), naast het kantoor zitten ongeveer nog 3 of 4 restaurants. Niet dat ik van plan was daar iedere dag te gaan eten..
Toen we naar het restaurant toeliepen vroeg een van de collega’s of ik zin had in wijn. Het schijnt hier dus heel normaal te zijn om tijdens de lunch een (of 2, maar dat is alleen als het heel erg druk is) glas wijn te drinken.. Heerlijk!!
Maar goed, mijn jetlag begint nu aardig zijn best te doen.. Ik ga lekker slapen en ik zal kijken of ik morgen wat foto’s kan maken/uploaden.
Welterusten!
-
12 Januari 2018 - 07:03
Diona:
Hoi Es, fijn dat je veilig bent aangekomen -
12 Januari 2018 - 07:04
Peter:
Wat een opluchting dat je veilig bent aangekomen. Mis je nu al.. -
12 Januari 2018 - 07:13
Diona:
Oja en nu al vreemd gaan...wijn drinken met collega's -
12 Januari 2018 - 07:17
Marinka:
Goedemorgen Ester ( hier is het nu 7.16)
Nou zo te lezen heb je al een aardig avonduur achter de rug.
Maar gelukkig ben je er. En is de KOP eraf,en ben je op dep laats van bestemming,pfff gelukkig hoor.
Wens je voor vandaag een mooie gezellige dag met heel veel indrukken .
Liefs van ons uit HHW Rob en Marinka xxx -
12 Januari 2018 - 07:20
Fabiënne:
De heenreis was al een avontuur op zich! Lekker dat je er nu bent en dat van de lunch klinkt goed haha. Enjoy!! -
12 Januari 2018 - 07:45
Sonja:
Hay Esther, heel veel plezier, lekker genieten en fijn dat de reis goed is verlopen. -
12 Januari 2018 - 18:30
Cilia:
Hoi Ester,
Fijn dat je veilig aangekomen bent.
Nu begint je avontuur -
14 Januari 2018 - 12:14
Coert:
Tja die reis perikelen... je went er nooit aan. Veel plezier in die warmte ennxon. -
14 Januari 2018 - 16:02
Tineke:
Hee Ester,
Het is net een soort back in time om weer een waar-ben-jij nu te lezen en ook weer een beetje aan de West Coast van Amerika te zijn. Geweldig! Ik kijk nu al uit naar je volgende verslag en uiteraard de foto's.
Geniet er onwijs van, want 'future is now'. Ik wens je heel veel mooie ervaringen mee terug in je 'rugzak'.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
