Maandblog Mei

Terwijl er in Nederland op 5 mei Bevrijdingsdag wordt gevierd, vieren Amerikanen die dag Cinco de Mayo. Niet dat het iets te maken heeft met de Amerikaanse geschiedenis (er wordt gevierd dat Mexico de Fransen versloegen), maar stiekem een reden voor een hoop parades, mariachi bands en drank. Zelfs de dag erna, toen ik met mijn huisgenoot naar de Farmers Markt in Venice Beach ging werd het overal nog gevierd. Op de markt zelf hingen overal pinatas, op het plein waar mensen druk salsa aan het dansen waren, hing zelfs een grote Trump pinata. Wij waren naar de markt gekomen om daar te ontbijten, maar zijn er uiteindelijk langer gebleven omdat het zo gezellig was en ik de afleiding van het aftellen wel kon gebruiken..
Wat was ik zenuwachtig, nog een weekje en ik zou mijn vriendinnen weer zien, ze 10 dagen om me heen hebben en Los Angeles laten zien. Ook zouden we drie van die tien dagen een klein uitstapje naar Las Vegas maken. Die week of eigenlijk de laatste twee dagen (aan de eigenschap plannen wordt nog gewerkt), was ik druk bezig met de laatste voorbereidingen. Vrijdag de 11de was ik zo druk en enthousiast als een klein kind, door het kantoor aan het stuiteren en ook daar de laatste dingen nog proberen te regelen. Toen ze eindelijk (na wat vertraging) waren geland, kon ik richting het vliegveld en kon ik ze bijna vasthouden.. Na een poosje te hebben gewacht, met een briefje met hun namen erop waren ze daar! Man, wat was ik blij om ze te zien!!
… wordt vervolgd …
Helaas komt aan al het leuks een eind en de 10 dagen zijn voorbij gevlogen. Waar ik zelf had bedacht niet te gaan huilen bij het afscheid ging het toch mis, weer een aflevering voor Hello, Goodbye. Daar gingen ze, naar 10 geweldige dagen stond ik weer alleen in LA. Toen ik mijzelf weer een beetje bij elkaar had geraapt en richting mijn auto liep, zag ik het stoplicht bij het voetgangerspad over het hoofd en wilde net over gaan steken toen ik zag dat het rood was. Twee seconden later sprong het licht op wit en hoorde ik die meiden in mijn hoofd “Wit!” roepen en daar ging ik weer. Dat moet er voor de automobilisten die stonden te wachten wel apart uit hebben gezien, iemand die begon te huilen dat ze eindelijk mocht oversteken.
Om heel eerlijk te zijn, zijn de verdere dagen in mei heel emotioneel voor mij geweest en heb ik de mensen die mij dierbaar zijn in Nederland ontzettend gemist. Mijn dagen begonnen en eindigden met huilen en ik had het tussendoor erg zwaar. Ik weet dat als ik terug wil komen niemand dat erg zou vinden en ik krijg heel veel te horen dat mensen trots op mij zijn. Het gaat nu goed met mij en ik heb zeker de wil om dit avontuur af te maken, dus voor sommige helaas voorlopig ben ik nog niet terug in Nederland.
Het laatste weekend van mei was voor ons een lang weekend vanwege Memorial Day, een collega zou dat weekend een weekendje weg gaan en had aan mij gevraagd of ik bij haar thuis op de kat wou passen. Voor mij niet heel vervelend, want had ik ook een soort weekendje weg en laat zij nou net in een appartementencomplex met jacuzzi’s, een sportschool en een zwembad wonen… Heeeel vervelend!!